♥♥♥

როცა ღამდება მაშინ ხომ ყველაფერი სიჩუმეს მიეცემა, მაშინ ხომ ყველაფერი დუმს მარტო მთვარე ანათებს და მისი სიჩუმე გვიპყრობს

ღამე მე მგავს, ის ჩემსავით დუმს და არაფერს ამბობს, მაგრამ მე მისგან განსხვავებით არ ვანათებ არემარეს, ჩემში მარტო ცრემლია, რომელიც მისგან ძალიან შორსაა..

 ჩვენ მარტო სიჩუმით ვგავართ ერთმანეთს მეც ჩუმათ ვარ და გულში ვინახავ  ტკივილს.. როცა ღამდება მაშინ მეც მივეცემი ჩემ გრძნობებს და

ღამე მეეხმარება დავფიქრდე ყველაფერზე , იმ ყველაფერზე რასაც მხოლოდ ჩემი გული გრძნობს ..

ზოგჯერ არ მინდა გათენდეს რადგან მეშინია ისევ არ შევცდე ისევ არ ვიგრძნო ტკივილი , რომელზეც ღამე ვფიქრობ.

როცა ღამდება ტკივილს ვეძლევი და გულს მიკლავს .. დავფიქრდები ჩემ ცხოვრებაზე , გავაანალიზებ იმ ყველაფერს რაც ჩემ ცხოვრებაში მოხდა..

ღამე ტკივილი უფრო მიძლიერდება და გულიც მარტო ტკივილზე ფიქრობს, და გრძნობს მას .. ღამე არის ჩემი მეგობარი, რომელიც მეხმარება გრძნობების გამოხატვაში, ის მისმენს 

და სხვებივით არ მკიცხავს. მე გა ღამე ძალიან ახლოს ვართ ერთმანეთთან ის ჩემი მეგობარი ჩემი გამზიარებელია, ჩემი ტკივილის გამზიარებელი, ღამე რომელიც ჩემ ტკივილს

 იზიარებს და ჩემსავით გრძნობს...